Nerede o eski bayramlar, nerede o iple çektiğimiz bayram haftaları ve bayram günleri…
Bu gün 23 Nisan bu gün Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı, bu gün Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün çocuklara armağanı olan o güzide bayram. İlk önce bizlere bu cennet vatanı veren bu cennet vatanda huzur içinde özgürce yaşamamızı sağlayan başta Gazi Mustafa Kemal Atatürk ve silah arkadaşları olmak üzere tüm şehitlerimize rahmet gazilerimize şükranlarımızı sunuyorum. Bu yıl 104. Yılını kutlayacağımız 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramına değinmek istiyorum, son yıllarda maalesef edindiğim izlenimlere göre o eski bayram heyecanı yaşanmıyor en azından benim yaşadığım ilkokul ve ilkokul öncesinde ki o mutluluğu heyecanı göremiyorum. 23 Nisan heyecanı daha küçük yaşlarda başlardı, okula gitmeden okula başlamadan bizi de sarardı o heyecan abilerimiz, ablalarımız o önemli gün öncesinde yaşadıkları heyecanlar bizi de kaplardı, şiir okumak için ezberler yapılırdı evlerde gösteriler yapılmak için aylar öncesinde programlar hazırlanırdı, provalar yapılırdı yani en azından en son biz ilkokuldayken öyleydi. 23 Nisan gösterileri her yıl okulumuzun bahçelerinde gerçekleştirilirdi öyle salonlara dar alanlara sığdırılmazdı gruplar kurardık, skeçler çalışırdık, oyunlar öğrenirdik o özel gün için gerçekleştireceğimiz programlar için provalar yapardık, her gün bir arkadaşımızda toplanır hazırlanırdık. Çok güzel ve çok özel heyecanlarımız vardı, gidilip özel alışverişler yapardık, 23 Nisanı iple çekerdik ve nihayetinde o gün geldiğinde okulumuza giderdik okulun bahçesini sabahtan hazırlardık ama en önemlisi sınıflarımızı süslerdik bayraklarla, balonlarla, süslemelerle heyecanı günler öncesinde yaşardık. Nihayetinde o gün geldiğinde inanın geceleri uyku tutmazdı heyecandan, sabah herkes tüm mahalle çoluk çocuk okullara koşardık, okulun bahçesinde sıralar dizerdik veliler için misafirler için ve nihayetinde başlardık programa herkesin elinde bayraklar izlerdik bizlerden önce yapılan gösterileri oyunları, sıra bize gelecek diye heyecanımız tavan yapardı. Aylardır yaptığımız çalışmalar ve provaları sergilemeye başlardık o gün, büyük heyecan ve gururla alkışlar yükselirdi emeğimize karşılık, tüm gün bayram havası derler ya öyle sürerdi o gün, bayramı bayram gibi yaşardık. Peki son birkaç yılımıza bakarsak? O eski günlerden heyecanlardan mutluluktan eser kalmadı, bayramlar heyecanını yitirdi maalesef okulların çoğu kutlamaları ya azalttı ya da kesti veya spor salonlarına taşıdı. Ne eski tadı kaldı nede eski istek, küçük kısa bir iki programdan sonrası bitmeye başladı ve spor salonlarından sonra maalesef kutlamalar alışveriş merkezlerine (AVM) taşındı. Herkes soluğu orda alır oldu herkes programlardan kaçıp oralara sığınır oldu ve bayram eski heyecanını böylece ciddi manada yitirdi. Bunların hepsi bizim elimizden kaynaklandı şuan ki çocuklara eski yıllarda ki heyecanı günün anlam ve önemini aşılayamadık gitti. Ne diyelim umarım eski günlerimize döneriz dönemeye çalışırız ki eski heyecanımızı tekrardan yakalayabiliriz ama en başta bizim sorumluluğumuz yetkililerin sorumluluğu var. Hepimizin 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramımız Kutlu olsun nice mutlu huzurlu ve anlam önemini bilip kutlayacağımız bayramlara…
