(Yahyazâde Âsaf Efendi) . Şair. Hicri 1297 (Miladi: 1879/1880) yılında Antakya’da doğdu. Yahya Efendi’nin oğludur. İlk tahsilini Antakya Rüşdiyesinde tamamladı.
Sonra medreseye devam etti, Arapça ve Farsça öğrendi. Babasından sarf ve nahiv, Antakya’nın seçkin hocalarından mantık, maâni, bedî, beyân ve tefsir okudu. Kendi kendini yetiştirmeye çalıştı, bu arada piyano, ney, keman, ud çalmayı öğrendi. Çiftçilikle uğraştı, kendi arazisini işletti, bir ara değirmen işletmeciliği de yaptı. Bir yandan da ilim ve edebiyatla ilgilendi, Yeni Mecmua’da şiirleri yayınlandı. Âsaf Yahya olarak anılırken, 1939’dan sonra “Adalı” soyadını aldı. Âsaf efendi’nin şiire karşı sevgisinde ve şiir yeteneğinde babasının büyük etkisi olmuştur. Seviyeli ve usta, edebi kültürü güçlü bir şairdir. Şiirlerinde hemen hemen her tür ve vezni denemiştir. Tarih düşürmede ve ebced hesabı ile esami düzenlemede özel bir yeteneğe sahiptir. Şiirlerinde yaşadığı şehrin günlük hayatı, aşk, tabiat, halkın sıkıntıları, millî konular, çeşitli konularda eleştiriler mısralara dökülmüştür. Âsaf Yahya Adalı 1971 yılında vefat etmiştir. Hayatı, sanatı ve şiirleri Dr.Hüseyin Güfta tarafından hazırlanan “Antakyalı Şair Yahyazâde Âsaf- Hayatı, Edebi kişiliği ve Şiirleri” adlı kitapta incelenmiştir.
