Pandemi döneminin başlamasıyla birlikte evlerimize kapandık. Kimimiz kişisel gelişim çalışmalarını yükseltirken kimimiz ise hobilere merak saldı.
Malum virüs nedeniyle dışarı çıkamıyor, sağlığımızı korumak adına eş dost akraba ile iletişimimizi sosyal mecralarla sağlıyorduk.
Hal böyle iken bazılarımız ise TV ile gününü geçirir hale geldi. Uzun zamandır takip etmediğimiz programlarda bulduk kendimizi…
3. sayfa programlarda vakit geçirir olduk.
Gördük ki toplumsal ahlaki değerlerimiz yerle bir olmak üzere…
Ne oldu bize?
Hani Türk halkının üstün insanlık durumu!
Yazık ki pedofili, can dostlarımıza kıyma, kadına şiddet almış başını gidiyor.
Baktık ki aile kavramı unutulmuş ve dolandırıcılık artmış. İnsanlar aç bitap ne yapacağını bilemezken güven duygumuz yok olmuş.
Yardım eden insanlar “ Acaba başıma ne iş gelir?” düşüncesiyle korkuya kapılmış.
-
Eskiden bazı hikayeleri duyar ders alırdık. Şimdi ise durum tamamen farklılaştı. Yanı başımızda hiç ummadığımız olaylar cereyan ediyor oldu.
Bunun sebebi pandemi mi?
İnsanların birbirine olan tahammülsüzlüğü mü?
Yoksa psikolojik sorunların ekonomik buhranla birlikte baş göstermesi mi?
-
Bizler evvelden beri biliriz ki niyetimiz iyi ise karşımıza iyi şeyler çıkar. Biz ailemize bağlı, insanların dini fikirlerine saygılı, maneviyatı yüksek insanlardık.
Bu kültürel zenginliklerimizi korumalı, kaybetmekten kaçınmalıyız.
Yaşam bundan ibaret değil midir?.
Birlikte güçlü olmak zorundayız.
Yoksa bu dünya yaşanabilir olur muydu?
